Wprowadzenie: COVID-19 u pacjentów z niedoborami odporności często przebiega w sposób nietypowy, co utrudnia diagnostykę i leczenie, a także sprzyja reaktywacji utajonych zakażeń. Cel: Przedstawienie przebiegu klinicznego i wyników leczenia u pacjentów z niedoborami odporności i utrzymującym się zakażeniem COVID-19, u których stwierdzono współistniejącą reaktywację cytomegalowirusa (CMV), oraz ocena potencjalnego wpływu leczenia przeciwko CMV na eliminację SARS-CoV-2. Materiał i metody: Oceniono cztery przypadki zapalenia płuc w przebiegu COVID-19 u chorych z zaburzeniami odporności, u których – mimo wielokierunkowego leczenia ukierunkowanego na SARS-CoV-2 – nie uzyskano oczekiwanego efektu klinicznego. Powyższe obserwacje skłoniły do rozszerzenia diagnostyki wirusologicznej w kierunku cech reaktywacji cytomegalowirusa (CMV). Wyniki: Wielokierunkowe leczenie COVID-19 u pacjentów z niedoborami odporności nie doprowadziło do eliminacji wirusa SARS-CoV-2. U wszystkich chorych stwierdzono wysoką wiremię CMV, a zastosowanie gancyklowiru lub walgancyklowiru skutecznie zahamowało replikację CMV i było związane z eliminacją SARS-CoV-2. Wnioski: Przedstawiona seria przypadków podkreśla złożony charakter interakcji między SARS-CoV-2 a CMV, wskazując na konieczność kompleksowej oceny wirusologicznej w przypadkach przewlekłego przebiegu COVID-19. W obliczu dynamicznych wyzwań pandemii uwzględnianie takich wieloaspektowych obserwacji klinicznych pozostaje istotnym elementem postępowania medycznego.