Tularemia, wywołana przez bakterię Francisella tularensis, to choroba odzwierzęca notowana w wielu regionach świata. Występuje w różnych postaciach klinicznych — płucnej, ustno‑gardłowej, węzłowej, wrzodziejąco‑węzłowej lub ocznej. W Polsce najczęściej obserwuje się postać wrzodziejąco‑węzłową. Typowe objawy tej postaci to bolesne owrzodzenia w miejscu wniknięcia bakterii oraz objawy grypopodobne i regionalna limfadenopatia. Choroba zazwyczaj dobrze reaguje na leczenie antybiotykami, ale błędna diagnoza lub niewłaściwie dobrany antybiotyk mogą znacząco opóźnić wyleczenie. W niniejszym artykule przedstawiono przypadek 54-letniego pacjenta, u którego rozpoznano wrzodziejąco‑węzłową postać tularemii. Opis przypadku podkreśla konieczność zachowania czujności diagnostycznej przez lekarzy praktykujących na obszarach endemicznych, gdzie ryzyko wystąpienia tularemii pozostaje istotnie podwyższone. Należy ją uwzględnić w diagnostyce różnicowej podczas oceny pacjentów zgłaszających się z objawami grypopodobnymi, powiększeniem węzłów chłonnych i nie gojącymi się owrzodzeniami.