Błonica jest zapomnianą chorobą, która pomimo postępów w medycynie i szczepieniach, coraz częściej pojawia się w różnych częściach świata, w tym także w krajach rozwiniętych. Błonica, wywoływana przez bakterię Corynebacterium diphtheriae, charakteryzuje się produkcją toksyny błoniczej, która odpowiada za ciężki przebieg choroby. Jednak tylko szczepy toksynotwórcze, posiadające gen tox, są zdolne do jej wytwarzania. Większość szczepów C. diphtheriae izolowanych w Polsce nie zawiera tego genu, dlatego zakażenia przez nie wywołane mają zazwyczaj łagodniejszy przebieg. W zależności od miejsca lokalizacji patogenu, najczęściej pojawiają się objawy związane z infekcją górnych dróg oddechowych, a charakterystyczna dla choroby jest obecność pseudobłon. Szybka diagnostyka i precyzyjne potwierdzenie obecności patogenu jest kluczowe nie tylko dla zastosowania odpowiednich środków zapobiegawczych, a przede wszystkim w celu jak najszybszego włączenia leczenia oraz zapobiegania poważnym powikłaniom narządowym. W profilaktyce błonicy kluczowe znaczenie mają szczepienia ochronne, które skutecznie zapobiegają zakażeniom i rozprzestrzenianiu się choroby. Pomimo dostępnych środków zapobiegawczych i leczniczych, błonica staje się coraz większym zagrożeniem w krajach o niskim poziomie szczepień. Wzrost liczby przypadków tej choroby, szczególnie wśród dzieci, podkreśla konieczność edukacji i poprawy w zakresie profilaktyki i leczenia.